กิมย้ง ผู้สร้างมังกรหยก

หลุยส์ จา เหลียงยง (Louis Cha Leung-yung 查良庸) นักเขียนนวนิยายจีนที่ทรงอิทธิพลที่สุด เป็นที่รู้จักดีในชื่อนามปากกา “กิมย้ง” (金庸) และได้รับการยกย่องเป็น 1 ใน 3 จอมยุทธกระบี่มือหนึ่งแห่งโลกนิยายกำลังภายในจีน โดยอีกสองท่านคือ โก้วเล้ง (古龙) และ เนี่ยอู้เซ็ง (梁羽生)

กิมย้งเกิดที่จีนแผ่นดินใหญ่ในครอบครัวที่เป็นบัณฑิตที่รับราชการสืบต่อกันมานาน ทำให้ถูกปลูกฝังให้รักการอ่าน ไม่แปลกที่เขาจะได้รับการศึกษาที่ดี และมีโอกาสได้อ่านหนังสือและวรรณกรรมมากมาย ต่อมาเมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เขาก็ย้ายไปอยู่ที่ฮ่องกงและทำงานเป็นนักหนังสือพิมพ์

กิมย้งเริ่มเขียนนิยายนวนิยายอย่างจริงจังเมื่อได้พบกับเฉินเหวินถง (陈文统) ที่ใช้นามปากกาว่า “เนี่ยอู้เซ็ง” (梁羽生) ซึ่งมีผลงานที่โด่งดังอย่าง ‘นางพญาผมขาว’ เนี่ยอู้เซ็ง แนะนำให้กิมย้งลองเขียนนิยายดูบ้าง ทำให้เขาเริ่มลงมือเขียน หลังจากนั้นสองปี กิมย้งก็เขียนนิยายเรื่องแรก ‘จอมใจจอมยุทธ’ (书剑恩仇录) สำเร็จ และได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก

แม้ว่าเนี่ยอู้เซ็งจะเป็นผู้ที่ทำให้กิมย้งได้ริเริ่มการเขียนนวนิยาย แต่แนวทางการเขียนนิยายของกิมย้งค่อนข้างต่างกับเนี่ยอู้เซ็ง ขณะที่เนี่ยอู้เซ็งรักษาขนบและคติแบบจีนไว้แบบแยบยล แต่กิมย้งกลับตัดละทิ้งเกือบทั้งหมด

งานของกิมย้งเข้าสู่ความเป็นสากลของมนุษยชาติสะท้อนสังคมแม้จะมีประวัติศาสตร์เป็นภูมิหลัง แต่ให้น้ำหนักกับตัวละครที่สมมติขึ้นมากกว่า มีการหักมุม สร้างปมปัญหา และความโรแมนติก เขาใช้ภาษาสามัญ(白话文) ผสมกับสำนวนนิยายรุ่นเก่า จึงเข้าใจง่าย ชวนอ่าน และนำร้อยกรองร้อยแก้วโบราณมาใช้ในงานของเขาได้อย่างลงตัว

กิมย้งมีผลงานรวมทั้งหมด 15 เรื่อง ได้แก่
1.书剑恩仇录 ซูเจี้ยนเอินโฉวลู่ ฉบับภาษาไทย แปลโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง จอมใจจอมยุทธ ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับภาพยนตร์โทรทัศน์

2.碧血剑 ปี้เสวี่ยซัน ฉบับภาษาไทย แปลโดย จำลอง พิศนาคะ และฉบับของ น.นพรัตน์ รวมทั้งบทภาพยนตร์ ใช้ชื่อเพ็กฮวยเกี่ยม ซึ่งเป็นสำเนียงแต้จิ๋วของ ปี้เสี่ยว์ซัน

3.射雕英雄传 เส้อเตียวอิงสยงจ้วน ฉบับภาษาไทยแปลโดย จำลอง พิศนาคะ ใช้ชื่อเรื่อง มังกรหยก ภาค 1 ส่วนฉบับภาษาไทยของ น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง ก๊วยเจ๋ง ยอดวีรบุรุษ

4.雪山飞狐 เสวี่ยซันเฟยหู ฉบับภาษาไทยของ น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง จิ้งจอกภูเขาหิมะ ส่วนภาพยนตร์โทรทัศน์ไทยก็ใช้ชื่อเดียวกัน

5.神雕侠侣 เสินเตียวเสียหลี่ว์ ฉบับภาษาไทยโดย จำลอง พิศนาคะใช้ชื่อเรื่อง มังกรหยก ภาค 2 ส่วนฉบับภาษาไทยของ น.นพรัตน์ใช้ชื่อเรื่อง เอี้ยก้วย เจ้าอินทรี และฉบับแปลของ ว.ณ.เมืองลุงใช้ชื่อเรื่องอินทรีเจ้ายุทธจักร

6.飞狐外传 เฟยหูไหว่จ้วน ฉบับภาษาไทยของ น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง จิ้งจอกอหังการ

7.白马啸西风 ไป๋หม่าเซี่ยวซีเฟิง ฉบับภาษาไทยของ น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง เทพธิดาม้าขาว

8.鸳鸯刀 ยวนยังเตา ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง “อวงเอียตอ” สำหรับ “อวงเอียตอ”ฉบับภาษาไทยนี้ รวมเล่มเดียวกับ “กระบี่นางพญา”

9.倚天屠龙记 อี่เทียนถู่หลงจี้ ฉบับภาษาไทยโดย จำลอง พิศนาคะ ใช้ชื่อเรื่อง มังกรหยกภาคสามและสี่ สำหรับฉบับแปลโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง ดาบมังกรหยก

10.连城诀 เหลียนเฉิงเจี๋ยว์ ฉบับแปลภาษาไทยของน.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง หลั่งเลือดมังกร ต่อมาผู้แปลคนเดียวกันเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่ เป็น กระบี่ใจพิสุทธิ์ ส่วนภาพยนตร์โทรทัศน์ใช้ชื่อ มังกรสะท้านบู๊ลิ้ม

11.天龙八部 เทียนหลงปาปู้ ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ใช้ชื่อเรื่อง แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ส่วนฉบับแปลโดย จำลอง พิศนาคะ ใช้ชื่อเรื่อง มังกรหยกภาคห้า หรือ มังกรหยกภาคสมบูรณ์

12.侠客行 เสียเค่อสิง ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง เทพบุตรทลายฟ้า

13.笑傲江湖 เซี่ยวเอ้าเจียงหู ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร

14.越女剑 เย่ว์หนี่ว์เจี้ยน ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง กระบี่นางพญา สำหรับภาพยนตร์โทรทัศน์ใช้ชื่อเรื่องเดียวกัน สำหรับ “กระบี่นางพญา”ฉบับภาษาไทย รวมเล่มเดียวกันกับ อวงเอียตอ และ เทพธิดาม้าขาว

15.鹿鼎记 ลู่ติ่งจี้ ฉบับภาษาไทยโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อเรื่อง อุ้ยเซี่ยวป้อ

หลังจากเขียน ‘อุ้ยเสี่ยวป้อ’ จบลง กิมย้งก็ตัดสินใจวางปากกา เนื่องจากได้เขียนในสิ่งที่ตนเองอยากเขียนไปหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรให้เขียนอีกต่อไป และอีกหนึ่งเหตุผลคืองานหนังสือพิมพ์ของเขานั่นยุ่งมาก ทำให้ไม่มีเวลาในการเขียนนิยาย

งานของกิมย้งทุกเรื่องจะมีการปรับปรุงเพื่อแก้ข้อบกพร่อง เรื่องมังกรหยกทุกภาคจึงมีฉบับเดิม และฉบับแก้ไขปรับปรุง ปัจจุบันงานของกิมย้งได้รับยกย่องเป็นงานระดับคลาสสิก และการศึกษางานของกิมย้งกลายเป็นศาสตร์สาขาหนึ่งของวรรณคดีจีนเรียกว่า “กิมย้งศึกษา” อีกด้วย

รายการอ้างอิงและที่มาภาพ :
https://www.silpa-mag.com/history/article_51730
https://anowl.co/anowlrod/readclassic/part28/
https://mgronline.com/china/detail/9610000108699